10

10

For shame deny that thou bear'st love to any,
Who for thyself art so improvident.
Grant, if thou wilt, thou art beloved of many,
But that thou none lov'st is most evident;
For thou art so possess'd with murd'rous hate,
That 'gainst thyself thou stick'st not to conspire,
Seeking that beauteous roof to ruinate
Which to repair should be thy chief desire:
O change thy thought, that I may change my mind!
Shall hate be fairer lodged than gentle love?
Be as thy presence is, gracious and kind,
Or to thyself at least kind-hearted prove:

Make thee another self, for love of me,
That beauty still may live in thine or thee.

Տողացի թարգմանություն (Ռ․ Թ․)

Ամոթից ժխտի՛ր, թե դու տածում ես սեր որեւէ մեկի հանդեպ,
Ո՞վ է ինքն իր համար այդքան անմիտ:
Համաձայնվենք, թե ուզես, դու սիրված էս շատերից,
Բայց այն, որ դու ոչ ոքու չես սիրում, դա առավել ակնհայտ է.
Որովհետեւ դու այդքան համակված ես դաժան ատելությամբ,
Որ ընդդեմ ինքդ քեզ դու կանգ չես առնում դավես,
Ձգտելով այդ գեղեցիկ տանիքը՝ փլելու համար
Որի վերանորոգումը պետք է լինի քո գլխավոր ցանկությունը.
Փոխի՛ր քո միտքը, որ կարողանամ փոխել իմ կարծիքը:
Արդյո՞ք ատելությունն ավելի լավ պիտի բնակեցված լինի, քան ազնիվ սերը:
Եղիր ինչպես քո ներկայությունն է, գթասիրտ եւ բարի,
Կամ ինքդ քո նկատմամբ գոնե բարեսիրտ եղիր.

Կերտի՛ր քեզ մեկ ուրիշին՝ սիրո համար ինձ,
Որ գեղեցկությունը դեռ կարողանա ապրել քոնոնց կամ քո մեջ:

Գեւորգ Էմին

Ես չե՜մ հավատում, թե դու կարող ես սիրել աշխարհում,
Եթե քո հանդեպ անփո՜ւյթ ես այդքան, այդքան՝ անհոգի.
Եթե հայտնի է, որ շատե՜րն են քեզ տենչում ու սիրում,
Հայտնի է նույնքա՛ն, որ դու… չե՜ս սիրում ինքդ ոչ ոքի:
Այնքա՜ն ես ատում ինքդ քեզ և քո ա՛նձը սեփական,
Որ, չե՜մ զարմանա, եթե դու նույնիսկ… ինքդ քեզ… դավե՛ս,
Անտեր թողնելով և ավերելով տո՛ւնն այն տոհմական,
Որի նորոգման մե՛ջ է քո կյանքի նպատակը վես:
Փոխիր ծուռ ճամփադ, որ ե՛ս էլ փոխեմ կարծիքն իմ նախկին,–
Ո՞վ է, սիրելիս, ատելությունը սիրուց նախընտրում,
Եղիր բարի ու ներող, ինչպես քո տե՛սքը արտաքին,
Կամ բարի, գոնե ինքդ քո՛ հանդեպ, քեզ շա՜տ եմ խնդրում…

Գոնե, ի սե՜ր քեզ, ստեղծիր քեզ պես որևէ մեկին,
Որ գեղեցկությունն ու հմայքը քո տաս քո զավակին:

Սամվել Մկրտչյան

Ամոթ է, չասե՛ս, թե մեկին է քո սիրտը նվիրված.
Դու, որ դարձել ես ինքդ քո հանդեպ այդքան անտարբեր.
Թեկուզ եւ ասես, թե հազարների կողմից ես սիրված,
Ամեն ոք գիտի, որ ոչ մի կնոջ չես պարգեւել սեր:
Քանզի քո սիրտը ատելությունն է պաշարել միայն,
Եւ անգամ քեզ հետ չես կարողանում դու համակերպվել.
Դու միշտ փորձում ես քարուքանդ անել պատերը քո տան,
Մինչդեռ բաղձանքդ պիտի լիներ այն վերստի՛ն կերտել:
Փոխի՛ր քո կյանքը, որ ես իմ հերթին մտքերս փոխեմ.
Ատելությունը միթե՞ հեզ սիրուց բարեկեցիկ է:
Ա՜խ, եղիր, ինչպես արտաքուստ ես դու ազնիվ ու խոհեմ,
Ասա՛ բոլորին, որ չարը քո մեջ միայն կեղծիք է,

Ուրիշ անձ դարձիր, փոխիր քո բոլոր մտքերն իմ սիրույն,
Որ քո պերճանքը հավետ ունենա իր կյանքը ուրույն:

Մերուժան Հարությունյան

Խի՞ ես ձև անում, թե մեկնումեկին չես կարա սիրես:
Հազզա´ր ամոթ քեզ: Միամիտ սուտըդ ո՞ւմ կհամոզի:
Քեզ սիրահարված ախր լիքը կա, չքնաղ, լուսերես,
Բայց դու, մեկուսի, ախր մնում ես առանց ամուսի՞ն:
Զզվանքն էս լկտի – տիրացել ա քու հոգուն ու խելքին,
Ու ռիսկ չես անում գոնե մի վայրկյան քեզ դավաճանես,
Ասես տրված ես ապագա ծուխըդ մարելու մտքին,
Այնինչ, ճիշտ կըլնի, որ էդ տեսակ բան երբևէ չանես:
Փոխի´, ուրեմը, վարքըդ անամոթ, որ ես էլ փոխեմ
Կարծիքս անդուր: Բա զզվա՞նքն ա լավ, թե՞ սե´րն անարատ:
Մի´ դավաճանի սեփական հոգուդ, մի դառի դժխեմ,
Ու ապացուցի, որ խորթ ա հոգուդ թե´ չար, թե´ արատ:

Աղաչում եմ քեզ, գոնե ի´մ խաթեր, ժառա´նգ արարի,
Որ չանէանա´ տեսիլըդ չքնաղ, ջահել ու արի:

Ռուբէն Թարումեան

Ամոթ․ չասես, թե դու մեկին սիրում ես․
Այնքա՜ն անմիտ ես քո հանդեպ վարվում։
Լավ, ընդունենք, շատերը քեզ սիրում են,
Բայց, ակներեւ է․ ինքդ չես սիրում․
Քանզի քեզ համակած ատելությունը,
Դրդում է, որ դու ինքդ քեզ դավես,
Խարխլելով չքնաղ այն շինությունը,
Որն անհապաղ պիտի դու նորոգես․
Փոխի՛ր մտքերդ, որ փոխեմ կարծիքս։
Թող տանդ ոչ թե դավ, այլ սեր ապրի։
Եղիր քնքուշ, ինչպես որ գեղեցիկ ես,
Կամ գոնե քո հանդեպ եղիր բարի․

Կերտի´ր քեզ պես մեկին, դու իմ սիրույն,
Որ միշտ ապրի պերճանքը քո ուրույն։